Ουδέν κακόν αμιγές καλού

Όταν το 1989 τελείωσα το τμήμα Φυσικής του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων ήμουν χαρούμενος που γνώριζα πια την επιστήμη! Και μάλιστα την είχα καταλάβει και σωστά. Όσο περισσότερες πληροφορίες γνώριζα για ένα σύστημα , ένα πρόβλημα , τόσο πιο κοντά στην λύση του ήμουν . Άσε που νόμιζα ότι μπορούσα να την επηρεάσω κι όλας ! ( κάποτε ένας καθηγητής μας είχε πει πως αν γνωρίζουμε ακριβώς τις μικροκινήσεις που κάνει ένα ζάρι στο χέρι μας , μπορούμε να γνωρίζουμε το αποτέλεσμα που θα φέρει. )
Αυτά είναι σωστά. Πόσες όμως πληροφορίες γνώριζα ; και πόσο σημαντικές νόμιζα ότι ήταν ; Το πρόβλημα που παρουσιάζεται στην περίπτωση αυτή είναι ότι τα πράγματα έρχονται όπως δεν τα περιμένουμε , αφού κάτι δεν πήγε όπως το υπολογίσαμε , με αποτέλεσμα αυτό να φέρνει την ήττα και στενοχώρια. Αυτό μας τρώει το μυαλό και την ψυχή και δεν μας αφήνει ήρεμους αρχικά και ψύχραιμους τελικά να αντιμετωπίσουμε τον επόμενο αγώνα.
Παρατήρησα ορισμένες φορές πως όταν άφηνα τα πράγματα να εξελίσσονται μόνα τους , τότε είχα περισσότερη χαρά και επιτυχίες .
Στο σημείο αυτό θα αναφέρω μια ιστορία.
Σε ένα χωριό κάποτε βρισκόταν ένας σοφός γέροντας. Ένας αγρότης έπαθε μια φοβερή ζημιά. Του ψόφησε το βόδι που είχε για να οργώνει τα χωράφια του . Πάει τότε στον σοφό γέροντα και του λέει πως για τον λόγο αυτό θα πρέπει να είναι ο πιο δυστυχισμένος άνθρωπος. «ΜΠΟΡΕΙ ΝΑΙ ΜΠΟΡΕΙ ΚΑΙ ΟΧΙ» του απαντά ο σοφός και ο χωρικός νόμισε φεύγοντας ότι ο γέρος το χει χαμένο.
Πάει στο χωράφι του και εκεί βρίσκει ένα άλογο ελεύθερο. Το πιάνει και οργώνει το χωράφι του πολύ πιο καλά και γρήγορα από ότι με το βόδι. Ξαναπάει μετανιωμένος στον σοφό και του λέει : Συγχώρεσε με. Τώρα κατάλαβα τι εννοούσες. Είμαι ευτυχισμένος. «ΜΠΟΡΕΙ ΝΑΙ ΜΠΟΡΕΙ ΚΑΙ ΟΧΙ» του ξαναλέει ο γέρος.
Προβληματισμένος φεύγει πάλι ο χωρικός και γυρίζοντας στο χωράφι βλέπει τον μονάκριβο γιό του να έχει πέσει από το άλογο και να έχει σπάσει το πόδι του. Κανείς πια δεν θα μπορούσε να τον βοηθήσει στην σοδειά. Λυπημένος πάει στον σοφό και του λέει πόσο δυστυχισμένος ήταν. «ΜΠΟΡΕΙ ΝΑΙ ΜΠΟΡΕΙ ΚΑΙ ΟΧΙ» απαντά πάλι ο σοφός.
Ο χωρικός έχει ζαλιστεί πια βρίσκεται σε απόγνωση. Δεν ξέρει τι να πιστέψει. Γυρίζοντας πίσω βλέπει τον στρατό να επιστρατεύει όλους τους νέους του χωριού για να πάνε στον πόλεμο και μόνο τον γιό του δεν πήραν αφού ήταν τραυματισμένος.
Το δίδαγμα είναι πως στην ζωή τα πράγματα μπορεί να είναι άσχημα αλλά μπορεί και να μην είναι.
Ουδέν κακόν αμιγές καλού έλεγαν οι αρχαίοι Έλληνες και πραγματικά ποτέ δεν έρχεται κάτι κακό που να μην κουβαλάει μαζί του κάτι καλό. Γι αυτό πρέπει πάντα να αναζητούμε αυτό το καλό ακόμα κι όταν δεν φαίνεται με την πρώτη ματιά και να διατηρούμε την ψυχραιμία και την υπομονή μας.
Πόσα πράγματα δεν έχουμε μάθει από έναν αγώνα που χάσαμε ; Ειδικά όταν καθίσουμε νηφάλια και κάνουμε την αντικειμενική εκτίμηση του αποτελέσματος.
Πόσες φορές ενώ νομίζουμε ότι από μια ήττα χάθηκαν όλα, τελικά διαπιστώνουμε ότι δεν χάθηκε τίποτα . . . .